"Kochanka"

O śmierci kochana –przyjaciółko

Widziałam Cię znów pod bramą jak stałaś

Czekając…

Wyciągam ręce ku Tobie w nadziei

Lecz chwycić mnie nie chcesz,

Odpychasz od siebie

I czekasz...

Zabierz mnie przyjaciółko

Do raju gdzie szczęścia zaznawszy

Ukoję me lęki na łąkach nieznanych.

Lekko rozchylę już usta moje, by w nie powietrza czystego nabrać.

Ciało me leży, już całe jest w Tobie

I czeka... z tęsknoty umierać nie chciało...

Weź mnie o śmierci na łono tej łąki

Która za świadka tych zdarzeń uchodzi

Co dech zaprały i ogień wzbudziły

W mych cichych przypływach powodzi...

Weź mnie nad góry i szczyty te górskie

Co tyle razy tak blisko były

By je chodź raz pochwycić prawdziwie

I odejść już w wieczna dolinę..

Weź mnie kochanko ma droga do raju

I zamknij ma dusze na zawsze

W wiecznym ucisku kochanka - w potrzasku

Tak umrzeć – zaznawszy rozkoszy drżeń blasku...